Η οστεοαρθρίτιδα αποτελεί τη συχνότερη πάθηση των αρθρώσεων του σκύλου και χαρακτηρίζεται από την απώλεια του αρθρικού χόνδρου, την ανακατασκευή του οστού, και τη διαλείπουσα φλεγμονή.
Σε αυτή προσβάλλονται όλα τα ανατομικά στοιχεία των αρθρώσεων, δηλαδή ο αρθρικός χόνδρος, η αρθρική μεμβράνη, το υποχόνδριο οστό, και οι γύρω μυς και σύνδεσμοι. Μπορεί να προσβληθεί οποιαδήποτε άρθρωση του σώματος (π.χ. ισχίου, αγκώνα, γονάτου). Θεωρητικά οποιοσδήποτε σκύλος μπορεί να αναπτύξει οστεοαρθρίτιδα, αλλά οι παχύσαρκοι, μεσήλικες- υπερήλικες σκύλοι που ανήκουν σε μεγαλόσωμες και γιγαντόσωμες φυλές εμφανίζουν προδιάθεση.
H πρωτογενής οστεοαρθρίτιδα είναι άγνωστης αιτιολογίας αλλά φαίνεται να σχετίζεται με τη γήρανση και τη παχυσαρκία. Αυτή, αποτελεί συνέπεια της ελαττωματικής δομής και βιοσύνθεσης του αρθρικού χόνδρου και συχνά προσβάλλεται μεγάλος αριθμός αρθρώσεων. Από την άλλη, η συχνότερη στη κλινική πράξη δευτερογενής οστεοαρθρίτιδα προκύπτει εξαιτίας ενός συνόλου παθήσεων ή τραυμάτων.
Η δευτερογενής οστεοαρθρίτιδα προκύπτει είτε λόγω αφύσικων πιέσεων που ασκούνται σε ένα φυσιολογικό αρθρικό χόνδρο (π.χ. δυσπλασία ισχίου, δυσπλασία αγκώνα, ρήξη πρόσθιο χιαστού συνδέσμου, αρθρικά κατάγματα) είτε εξαιτίας παθήσεων των αρθρώσεων (π.χ. λοιμώξεις, οστεοχόνδρωση, ανοσολογικά νοσήματα).
Ο πόνος είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της αρθρίτιδας, ο οποίος εκδηλώνεται κλινικά στο ζώο ως χωλότητα. Τα ζώα εμφανίζουν απροθυμία μετακίνησης ενώ ο πόνος είναι εντονότερος μετά από ξεκούραση, ενώ εξαφανίζεται μετά από μερικά λεπτά κινητικής δραστηριότητας του ζώου. Επίσης, μπορεί να παρατηρηθεί μυϊκή ατροφία, ληθαργικότητα, μειωμένη όρεξη, γλύψιμο ή δάγκωμα της προσβεβλημένης άρθρωσης, και διόγκωση των αρθρώσεων.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Δυστυχώς, δεν υπάρχει οριστική θεραπεία για την οστεοαρθρίτιδα, καθώς πρόκειται για εφ’ όρου ζωής νόσημα. Όμως, μπορούμε να πάρουμε μέτρα προκειμένου να απαλύνουμε τον πόνο, να προστατεύσουμε την άρθρωση και να παρέχουμε τη κατάλληλη διατροφική υποστήριξη.
Οι θεραπευτικές επιλογές είναι οι εξής:
1. Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα: Συνιστούν τα φάρμακα της πρώτης γραμμής. Ανακουφίζουν το ζώο με την αντιφλεγμονώδη, αναλγητική και αντιπυρετική τους δράση.
2. Βιολογικοί παράγοντες: Το μονοκλωνικό αντίσωμα bedinvetmab στοχεύει ένα πρωτεϊνικό μόριο
γνωστό ως αυξητικός παράγοντας των νεύρων, το οποίο διακατέχει ρόλο στην αίσθηση του πόνου και τη διέγερση της έκκρισης ουσιών που προάγουν τη φλεγμονή.
3. Αναγεννητική θεραπεία: Μια ακόμη επιλογή είναι η έγχυση προγονικών κυττάρων που ονομάζονται μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα και λαμβάνονται από τον λιπώδη και τον οστίτη ιστό. Θεωρείται πως αυτά τα κύτταρα εκκρίνουν παράγοντες με ανοσοτροποποιητική, αντιφλεγμονώδη και αγγειογενετική δράση.
4. Απώλεια περίσσειας κιλών και σωματική άσκηση: H παχυσαρκία αποτελεί συχνό πρόβλημα στα ζώα με οστεοαρθρίτιδα. Το επιπλέον βάρος επιβαρύνει με μεγάλες πιέσεις τις ήδη ταλαιπωρημένες αρθρώσεις, και είναι γνωστό πως το λίπος έχει προφλεγμονώδεις ιδιότητες.
5. Χονδροπροστατευτικά συμπληρώματα
6. Τροφή πλούσια σε Ω3 λιπαρά οξέα: Τα Ω3 λιπαρά οξέα διαθέτουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, περιορίζοντας με αυτό τον τρόπο την φλεγμονή στις αρθρώσεις. Χορηγούνται είτε ως συμπληρώματα τροφής είτε με κλινική δίαιτα που περιέχει υψηλή περιεκτικότητα σε Ω3 λιπαρά οξέα.
7. Φυσική αποκατάσταση
8. Χειρουργική αντιμετώπιση