Τι είναι η ατοπική δερματίτιδα;
Η ατοπική δερματίτιδα αποτελεί μία από τις συχνότερες δερματοπάθειες του σκύλου, με τυπικό της χαρακτηριστικό τον χρόνιο κνησμό ή φαγούρα. Πρόκειται για μία αλλεργική δερματίτιδα, η οποία αναπτύσσεται αφού προηγηθεί η ευαισθητοποίηση του οργανισμού σε περιβαλλοντικά ή τροφικά αλλεργιογόνα. Τα επιστημονικά δεδομένα των τελευταίων δεκαετιών δείχνουν ότι η ατοπική δερματίτιδα του σκύλου ομοιάζει σε σημαντικό βαθμό με εκείνη του ανθρώπου.
Οποιοσδήποτε σκύλος μπορεί να αναπτύξει ατοπική δερματίτιδα και τα συμπτώματα ξεκινούν συνήθως από νεαρή ηλικία και επιδεινώνονται με τη πάροδο του χρόνου.
Τι συμπτώματα θα παρατηρήσω στο ζώο μου;
Το κυριότερο σύμπτωμα της ατοπικής δερματίτιδας είναι ο κνησμός, δηλαδή η αίσθηση φαγούρας, με συνέπεια το ζώο να ξύνεται περισσότερου του φυσιολογικού. Για να αναγνωρίσετε το ξύσιμο, πρέπει να γνωρίζετε πως εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους (π.χ. δάγκωμα των άκρων, γλύψιμο, μάσημα) και αυτό θα εντείνεται με την πάροδο του χρόνου. Το ξύσιμο οδηγεί σταδιακά στην απώλεια του τριχώματος (αλωπεκία) και τον σχηματισμό δερματικών αλλοιώσεων λόγω αυτοτραυματισμού. Οι περιοχές που επηρεάζονται συχνότερα σε έναν αλλεργικό σκύλο είναι το πρόσωπο, τα αφτιά, τα πόδια, η κοιλιά, καθώς και οι καμπτικές επιφάνειες του σώματος (αγκώνες, μασχάλες). Πέραν της απώλειας του τριχώματος, μπορούν επίσης να παρατηρηθούν εξανθήματα στο δέρμα (ερύθημα) και σπυράκια (βλατίδες).
Ακόμη, οι ατοπικοί σκύλοι εμφανίζουν προδιάθεση για βακτηριακές και μυκητιακές λοιμώξεις του δέρματος, λόγω της δυσλειτουργικής επιδερμίδας τους. Αυτές ενδέχεται να αλλάξουν τη κλινική εικόνα του ζώου και να δυσχεράνουν τη φαγούρα, μειώνοντας την ανταπόκριση στη φαρμακευτική αγωγή.
Για τη διάγνωση είναι απαραίτητη η κλινική εξέταση του ζώου, και η πραγματοποίηση εξετάσεων για να αποκλειστούν άλλες κνησμώδεις δερματοπάθειες.
Ποια είναι η θεραπεία που συστήνετε;
Δυστυχώς, δεν υπάρχει τρόπος να ιατρέψουμε το ζώο οριστικά. Παρ’όλ’αυτά, οι νεότερες εξελίξεις στη φαρμακολογία μας δίνουν μία ποικιλία θεραπευτικών επιλογών με στόχο τη συμπτωματική ανακούφιση του ζώου από τη φαγούρα, και τον έλεγχο της φλεγμονής, προσφέροντάς του ένα υψηλό επίπεδο ζωής.
Επομένως, το κυριότερο κομμάτι της θεραπείας βασίζεται στη χορήγηση ουσιών που θα μειώσουν τη φλεγμονή και τον κνησμό, ενώ ταυτόχρονα είναι δυνατή η χρήση επικουρικών μέσων (π.χ. κλινική δίαιτα για δερματοπάθειες) για την υποστήριξη και την αποκατάσταση της επιδερμίδας.
Τέλος, στη περίπτωση που η ατοπική δερματίτιδα είναι αποτέλεσμα τροφικής αλλεργίας, πρέπει να τροποποιηθεί η δίαιτα του ζώου, ώστε να μην περιέχει τα τροφικά αλλεργιογόνα στα οποία είναι ευαισθητοποιημένος ο σκύλος.
